శ్రీవిష్ణవేనమః దండకము

శ్రీవిష్ణవేనమః

దండకము

శ్రీమంత! వైకుంఠవాసీ! జగద్రక్షకా! వాసుదేవా! మహాకాయ! విశ్వేశ్వరా! దేవ! దేవాధిదేవా! మహాత్మా! సదా నీకు దండంబు లర్పింతు నీపాదపద్మంబులన్ గొల్తు, నీ నామసంకీర్తనల్ సేతు, నీరూపముం గాంచుచున్ సంతసంబంది సౌఖ్యంబులం గాంతు, నీ దివ్యగాథల్ పఠింతున్, సురేశా! ప్రణామంబులన్  జేసెదన్ నన్ను నీ భక్తునిన్ సేవకున్ గావుమయ్యా! హరీ! పూర్వమందీవు  మత్స్యంబు, కూర్మంబు నంతన్ వరాహంబవైనావు లోకంబులం గావ, భక్తుండు  ప్రహ్లాదు డర్థింప కంబంబునన్ నారసింహుండవై రాక్షసుం ద్రుంచి, నీభక్తుడౌ బాలునిన్ బ్రోచినావయ్య, దైత్యేంద్రు డచ్చోట యజ్ఞంబులన్ సల్పుచుండంగ నవ్వామనాకారముం దాల్చి యందేగి యర్థించి పాదత్రయీదానముంబొంది యవ్వానినిం ద్రొక్కి నావయ్య పాతాళముంజేర, బల్మారు లన్వేషణల్ చేసి క్షాత్రోగ్ర గర్వంబునుం గూల్చినావయ్య, రామావతారంబునన్ దుష్టునవ్వాని నారాక్షసున్ బంక్తికంఠున్ మహద్ఘోర సంగ్రామసీమావిహారంబునుంజేసి శౌర్యమ్ముజూపించి తున్మాడి ధర్మంబునుం గాచినావయ్య, కృష్ణుండవై ధర్మ పక్షంబునుం దాల్చి పాపంబునుం గూల్చినావయ్య, న్యాయంబునుం నిల్పినావయ్య, బుద్ధుండవై యిందు సంచారమున్ సల్పుటేకాదు కల్క్యాఖ్యతో నీధరన్ నిల్వగాబోవు నీసత్వము న్నీదువీరత్వము న్నీమహత్వంబునుం గూర్చి చెప్పంగ బ్రహ్మాది గీర్వాణ సంఘంబులున్, మౌని వర్యుల్, మహాత్ముల్ స్వసామర్ధ్యముం జూపలేరయ్య నేనెంతవాడన్ బ్రభూ! కేవలాఘంబులన్ జేయు మూఢాత్ముడన్ మానవుండన్ గదా నీవు నాడా కరీంద్రాది భక్తాళినిన్ బ్రోచియున్నట్లు నన్నున్ భవత్పాదపంకేరుహంబుల్ సుఖప్రాప్తి నందంగ యోగ్యంబులంచున్ మనంబందు భావించు నీభక్తునిన్ కల్మషానీకదూరున్ బొనర్చంగ బ్రార్థించెదన్, స్వార్థభావంబునుం ద్రుంచి రక్షించగా గోరెదన్, స్వాంత మందింత నైర్మల్యతన్ నింపగా వేడుచుంటిన్ మురారీ! ప్రణామంబులయ్యా! జగద్వ్యాపకా! భుక్తిముక్తిప్రదాతా! రమాసేవితా! సర్వసంపత్ప్రదాతా! నమస్తే నమస్తే నమః |