మన్మథుడు
పద్య రచన - 210
మన్మథుడు
అరవింద మశోకంబును
సరియగు చూతంబు లింక సానందముగా
నరయగ నవమల్లికలను
మరి నీలోత్పలము బూను మారుండెపుడున్.
ధనువుగ నిక్షువు జేకొని
మనములలో ప్రేమ గూర్చు మానవులైనన్
ఘనులా సురవరులైనను
దనుజాదులు వీనివశులు తథ్యము చూడన్.
నిగమస్తుతుడగు శివునకు
నగజాతను గూర్చబూన నాయత్నమునన్
తెగిపడె బుగ్గిగ నచ్చట
జగములకై భవునివలన సన్మతియగుటన్.
పంచబాణుడన్న ప్రద్యుమ్నుడన్నను
మదనుడన్న మరియు మారుడనిన
మీనకేతనుండు మీదట కందర్పు
డన్న మన్మథుం డనంగు డతడు.
కాముడు కాంక్షించినచో
నీమంబును బూని తపము నిత్యము చూడన్
తామొనరింపగ జాలరు
భూమిన్ సన్మునిజనంబు బుద్ధి చలించున్.
మన్మథ! ప్రణతులొనర్చెద
సన్మతి నాకందజేసి సత్యోక్తులతో
సన్మార్గ వర్తనంబున
సన్మానము గూర్పవయ్య సభలం దెపుడున్.
No comments:
Post a Comment