శ్రీ గణేశస్తుతి

శ్రీ గణేశ స్తుతి

ఛందము - ఉత్సాహ

జయ గణేశ! శంకరాత్మజాత! విఘ్ననాశకా!

భయవిదార!యఘవిదూర! భాగ్యదాయకా! ప్రభో(ప్రభూ)

జయము సిరులు యశములొసగి సత్వమందజేసి నీ

దయను జూపి కావు మేకదంత! నీకు సన్నుతుల్.

భవుని ముద్దుబిడ్డవయ్య, భాగ్యమందజేయుమా,

శివశివా! యనంగ మాకు సిద్ధులన్ని గూర్చుమా,

భవభవా! యటంచు గొల్చు భక్తజనుల బ్రోవుమా

శివకుమార! నిన్ను జేరి శిరసు వంచి మ్రొక్కెదన్. 

ఏకదంత! విఘ్నరాజ! యిభముఖా! శుభంకరా!

నీకనేక నతులొనర్తు నిత్య మెల్లవేళలం

దేకవింశతి దళపూజ లేకనిష్ఠ చవితికిన్

లోకరక్షకా! సమస్తలోకనాయకా! విభూ!

ఇభముఖంబు, వక్రతుండ మేకదంత మాదటన్

శుభదనాగయజ్ఞసూత్ర! శూర్పకర్ణయుగ్మమున్

విభవమొసగు సుముఖముద్ర విస్తృతోదరంబులే

యభయమందజేసి గాచు నఖిలభక్తకోటులన్.

ధనములేల? సుఖములేల? ధరణినేలు శక్తులున్

ఘనతయేల? హయములేల? కరులవేల? గణపతీ!

జనులకింక నీపదాంబుజాతదివ్యపూజలే

మునులకైన, ఘనులకైన ముక్తినొసగు మార్గముల్. 

హ.వేం.స.నా.మూర్తి.

శ్రీ వైష్ణవీ మాత

ఛందము - శార్దూలము 

శ్రీమాతా! నిగమస్తుతా! భగవతీ  ! సిద్ధిప్రదా! బుద్ధిదా!

శ్రీమత్పావనదివ్యభవ్య చరితా! చిద్రూపిణీ! శ్రీమయీ!

మామా పాపములన్ హరించి మదిలో మాకిన్ని సద్భావముల్

నీమంబుల్ గలిగించి కావుము సదా, నీకంజలుల్ వైష్ణవీ!  1.

శ్రేయంబుల్ గలిగించ "జమ్ము యను కాశ్మీర"ప్రదేశంబునన్

హాయిం గొల్పగ వాసముంటివి గదా, అంబా! జగన్మోహినీ!

నీయందెవ్వడు భక్తిఁజూపి సతమున్ నీనామ సంకీర్తనల్

చేయం బూనునొ వాని కబ్బు నిలలో శ్రీ లెప్పుడున్ వైష్ణవీ!  2.

మాతా! శాంకరి! జ్ఞానశూన్యుడ నికన్ మందుండ నీ కేవిధిన్

చేతంబుల్లసిలంగ గూర్చగలనో శ్రీసూక్తులందంబుగా

రీతుల్ ఛందము రానివాడనుగదా, రేయింబవల్ నిత్యమున్

జోతల్ చేసెద భక్తితోడ కరుణన్ జూపించుమా వైష్ణవీ!   3.

నీచారిత్రము మాధురీభరమహో! నీసత్కథాలాపముల్

వాచాలత్వము ద్రుంచివేసి ఘనతన్ వాగ్వైభవాన్వీతమౌ

వీచీ పంక్తుల నందజేసి క్రమతన్ విజ్ఞాన మందించుచున్

ప్రాచీనత్వము కట్టబెట్టును గదా, వాగీశ్వరీ! వైష్ణవీ!  4.

నీవే సర్వఫలప్రదాత్రివిగదా, నీనుండియే సృష్టులున్

గావింపంబడు, వృద్ధినొందు, లయమౌ కైవల్యసంధాయినీ!

ఆవైకుంఠుడు, సృష్టికర్త, శివుడాహా! నీ పదచ్ఛాయనే

భావింపందగు మార్గదర్శకముగా  భాగ్యప్రదా!  వైష్ణవీ!  5.

జమ్మూప్రాంత సమీపమందు ఘనమౌ సద్గోత్రవర్గంబుపై

అమ్మా! యీశ్వరి! లోకరక్షణకునై యాశ్చర్యముం గొల్పుచున్

సమ్మోదంబున నిల్చినావు జననీ! సన్మార్గముం జూపుచున్

మమ్మెట్లైనను గావగా వలయు నోమాహేశ్వరీ! వైష్ణవీ!  6.

తల్లుల్ దండ్రులు బంధువర్గమనుచున్ తాదాత్మ్యతం జెంది యో

తల్లీ! మానవుడెల్లెడం దిరుగుచున్ దైన్యత్వముం బొందుచున్

కల్లోలంబులఁ జిక్కుచుండె కనుమా, కారుణ్యముం జూపి మా

కెల్లన్ నీపదకంజదర్శనసుఖం బీయం దగున్ వైష్ణవీ!  7.

ధన్యుండై వెలుగొందు వాడు ఘనుడై త్వద్భక్తు డీ సృష్టిలో

నన్యం బొండు తలంచబోక సతతం బార్ద్రాత్ముడై నీకథల్

మాన్యత్వంబున చెప్పుచున్న, వినినన్ మాతా! దయాంభోనిధీ!

దైన్యత్వంబు నశించి సత్వయుతుడౌ  తత్త్వాత్మికా! వైష్ణవీ!  8.

నిన్నున్ నమ్మితి నీపదాబ్జములకున్ నిత్యాభిషేకంబులన్

మన్నింపందగునమ్మ! పూజలెరుగన్, మందుండ నజ్ఞుండనై

యున్నాడన్ కను, నీ సుతుండ నిదిగో, ఓయమ్మ! ధన్యాత్ముగా

నన్నేరీతి యనుగ్రహింపగలవో, నారాయణీ! వైష్ణవీ!  9.

దేవీ! నీ చరణామృతాబ్ధిలహరుల్ తీర్థంబులై దేహమం

దావేశించిన కల్మషంబులను స్వాహాచేసి దివ్యత్వమున్

సేవాభావము గల్గజేసి జనులన్ శ్రీమంతులన్ జేయు, నా

కేవేళన్ భవదీయసంస్తవసుఖం(చరణాంబుసేవనసుఖం) బిప్పించుమా వైష్ణవీ!  10.